Po pierwszym rozbiorze Polski mającym miejsce w 1772 roku, który to pozbawił Rzeczpospolitą około 30 % terytorium na rzecz Austrii, Prus i Rosji chciano ożywić kulejącą gospodarkę i stworzyć nowoczesną bankowość na wzór sąsiednich państw np. Szwecji, Holandii czy Anglii. Pierwszy  pomysł emisji papierowych pieniędzy powstał w 1774 r. , jednakże wywołał wśród posłów powszechne oburzenie i przez prawie dwie dekady mimo kolejnych prób wdrożenia projektu w życie nie udało się. Dopiero drugi rozbiór Polski w roku 1793 i jego następstwo, czyli Insurekcja Kościuszkowska skierowana przeciw Prusom i Rosji sprawiły, że przeforsowano reformy. Powstańczy Rząd – Rada Najwyższa Narodowa 8 czerwca 1794 roku uchwalił powołanie Dyrekcji Biletów Skarbowych i powołanie emisji pierwszych polskich, papierowych pieniędzy, zwanych też ,,biletami skarbowymi” o nominałach: 5, 10, 25, 50, 100, 500 i 1000 złotych oraz 5 i 10 groszy, 1 złoty i 4 złote, na łączną sumę 60 milionów złotych polskich. Niestety, przez niepomyślny przebieg działań wojennych i niepowodzenia powstańców zaufanie do papierowych pieniędzy malało i ludzie nie chcieli ich przyjmować. Bilety skarbowe były w obiegu niecałe trzy miesiące to jest od 16 sierp do 6 listopada 1794 roku. Kwota na którą zdołano je wyemitować to 10 886 751 złotych polskich. Wraz z upadkiem powstania i trzecim rozbiorem Polski zakończył swój krótki żywot pierwszy polski pieniądz papierowy.