Order Budowniczych Polski Ludowej to w latach 1949 – 1989 najwyższe odznaczenie PRL. Order ten został ustanowiony przez Sejm RP ustawą z dnia 2 lipca 1949 roku w celu nagrodzenia wyjątkowych zasług związanych z budową Polski Ludowej. Odznaczonymi mogli zostać polscy obywatele, którzy swoją wybitną działalnością i wybitnymi czynami przyczynili się do rozwoju przede wszystkim gospodarki, oświaty, nauki, kultury, sztuki, kultury fizycznej, Służby Zdrowia, podniesienia zdrowotności obywateli i polepszenia obronności Polski . Jak przystało na tamte czasy pierwszymi odznaczonymi zostali przodownicy pracy w tym kilku górników, murarz, rolnik, włókniarka. Pierwsze wersje odznaczenia na odwrocie miały litery RP były wykonane ze złota pierwszej próby i ważyły 135 gram. W 1952 roku zaczęto produkować drugą wersję tego orderu w dwóch odmianach pierwsza wykonana w złocie o wadze 87 gram druga odmiana to pozłacany tombak – obie z napisem PRL na odwrocie.
Order ma kształt ośmiopromiennej gwiazdy o średnicy 53 cm. Awers pokryty biało czerwona emalią, w środku w kole o średnicy 17 mm szafirowa emalia a na niej postać przodownika pracy zwrócona w kierunku czerwonego sztandaru trzymanego w prawej dłoni, w lewej dłoni robotnika widnieje młot. Czerwona wstążka o szerokości 40 mm, ozdobny biały 10 mm pas po środku i ciemnoniebieskie 4 mm pasy po bokach wstążki.
